Ֆրանսուա-Մարի Արուե՝ Վոլտերը ծնվել է 1694թ. նոյեմբերի 21-ին Փարիզում, իրավաբան Ֆրանսուա Արուեյի ընտանիքի հինգ երեխաներից ամենափոքրն էր։

Հակառակ հոր ցանկության, ով ուզում էր, որ Վոլտերը դառնա իրավաբան, նա սկսեց զբաղվել գրական գործունեությամբ։ Վոլտերի սրամտությունը նպաստում է, որ նա հայտնի դառնա որոշ արիստոկրատական ընտանիքներում, որոնց հետ շփումներ էր ունենում։ Հայրը նրան դասավորեց աշխատելու որպես քարտուղար Նիդերլանդներում Ֆրանսիայի դեսպանատանը։

Voltaire բառը իր ազգանվան լատինացված ձևով և ֆրանսերեն le jeune (երիտասարդ) բառակապակցության սկզբնատառերով կազմված AROVET LI արտահայտության շրջագրությունն է։ Այս անունը փիլիսոփան իր համար ստեղծել է 1718 թվականին։

Վոլտերն եղել է Եվրոպայի հասարակական առաջադեմ կարծիքի առավել ցայտուն արտահայտիչը։ Փիլիսոփայական հայացքներով Վոլտերը դեիստ էր, Ջ․ Լոկի, Ի․ Նյուտոնի հետևորդը։ Ընդունելով բնության մատերիալիստական բացատրությունը՝ Վոլտերը չէր հրաժարվում աստծու որպես սկզբնապատճառի, գաղափարից, որը շարժում և շոշափելու ու մտածելու ունակություն էր հաղորդել նյութին։ Դատապարտելով կրոնական մոլեռանդությունը՝ Վոլտերը կրոնը համարել է հասարակական կարգուկանոնը և մասնավոր սեփականությունը պահպանելու համար անհրաժեշտ բարոյական ու սոցիալական զսպամիջոց։

Վոլտերը ուշադրությունը հիմնականում սևեռել է ոչ թե թագավորների ու զորավարների, այլ ժողովուրդների պատմության, նրանց բարքերի, սովորույթների, մշակույթի վրա։ Վոլտերն իր գեղագիտության մեջ և դրամատուրգիայում շարունակել է 17-րդ դարի կլասիցիզմի ավանդույթները՝ ողբերգությունը հագեցնելով ժամանակի քաղաքական և փիլիսոփայական մտքերով։

Մահացել է 1778թ. մայիսի 30-ին: