Սերո Խանզադյանը ծնվել է 1915 թվականի դեկտեմբերի 3-ին Գորիսում։ 1934 թվականին ավարտել է Գորիսի մանկավարժական տեխնիկումը, 1934-1941 թվականներին զբաղվել է ուսուցչությամբ։ Մասնակցել է Հայրենական Մեծ պատերազմին (1941-1945)։

Խանզադյանին ժողովրդականություն է բերել «Մխիթար Սպարապետ» (1961) պատմավեպը։ Շարունակելով հայ պատմավիպագրության ավանդները՝ գրողը արդիականության տեսանկյունից է դիտել հայ ժողովրդի պատմություն հերոսական էջերից մեկը։

Խանզադյանի լավագույն գործերից է «Թագուհին հայոց» վեպը (1978), որի մեջ գրողը տվել է հայ ժողովրդի հեռավոր անցյալի ինքնատիպ նկարագիրը։ Սերո Խանզադյանը կյանքի վերջին մեկ ու կես տասնամյակում ևս ստեղծել է հետաքրքիր պատմավեպեր, հուշագրություններ և այլ երկեր։

Մահացել է 1998 թվականի հունիսի 26-ին Երևանում, թաղված է Կոմիտասի անվան զբոսայգու պանթեոնում։