Ազիզ Նեսինը, ով սերում էր Ղրիմի թաթարներից ծնվել ե 1915 թվականին դեկտեմբերի 20-ին Խեյբելիադեում, Արքայական կզղիներից մեկում, որի մասին հենց ինքը ասել է «դրախտային անկյուն, որտեղ ինձ նմանները չպետք է ապրեն: Թուրք ազդեցիկ մեծահարուստների ամառային այդ հանգստավայրը դարձել է իմ հայրենիքը:Նրանք չենք կարող առանց աղքատների, նրանք շատ ունեն աղքատների կարիքը: Եվ ահա թե ինչու ենա մենք ապրել Խեյբելիադայում:» 1934 թվականին Թուրքիայում հաստատվեց օրենք, որը վերացրեց բոլոր տիտղոսները և հին դիմելաձևերը և ապագա բանաստեղծը իրեն վերցևեց Նեսին ազգանունը, որը նշանակում է «Ով ես դու»։ «Ես հույս ունեի, որ երբ մարդիկ ինձ իմ ազգանունով կդիմեն, ես կսկսեմ մտածել թե ով և ինչ եմ ես»։ Ավելի ուշ, հերթակաn կեղծանվան որոնումների ընթացքում, ընտրվում է հոր անունը՝ Ազիզ։ Սակայն այս հիմնական կեղծանունից բացի Մեհմեթ Նուսրթը ունեցել է ավելի քանի 50 կեղծանուն։[9]

1930 թվականին նա ավարտել է ռազմատեխնիկական ուսումնարանը, ստանալով սարկաարորի մասնագիտացում և կրտսեր սպայի աստիճան։ Նրա ծառայությունը սկզբից ընթացել է Ֆրակիում, հետո երկրի արևելքում, Կարսի նահանգում, իսկ զորացրումից անմիջապես առաջ՝ 1944 թվականին մայրաքաղաք Անկարայում։ Այս տարիների ընթացքում արդեն գրել սկսած Նենսինը ստանում է կենսական նյութ, որը այնուհետև հիմք է ծառայում նրա շատ գեղարվետսական ստեղծագործությունների համար։1937-1939 թվականներին դասախոսություներ է լսելլ գեղեցիկ արվեստների ակադեմիայում։

Ազիզ Նեսինը միայն մեծաքանակ հոդվածների, ֆելիոտոների, էսսէների, նովելների, հեքիաթների, վեպերի, պիսեների հեղինակ չէ, նա նաև հասարակական գործիչ է և երկրի գրական ուժերի շատ լավ համակարգող։ Նրա նախաձեռնությամբ 1976 թվականին ստեղծվում է «Նազիմ Հիսմեթի հասարակությունը», որը պետք է ուսումնասիրեր և պրոպագանդեր բանաստեղծի արվեստը։30 տարիների ընթացքում (1976-1989) ղեկավարել է «Թուրքիայի գրողների սինդիկատը», որը ոչ միայն կոչված էր պաշտպանելու գրականագտեների հեղինակային իրավունքներըը, այլ նաև «պաշտպանել շահագործվող մարդու շահորը, որի կողքին պետք է կանգներ սոցիալիստական գրականությունը, որի իր մեջ ներառում էր հեղափոխական գաղափարներ» ։ 1980 թվականի պետական հեղաշրջումից հետո Սինդիկատի ինչպես նաև այլ արմիությունների գործունեությունները դադարեցվեցին, այսինքն արգելվեցին իսկ Սինդիկատի ղեկավարենրից 17-ը դատարանի առջև ներկայացվեցին ստանդարտ մեղադրանքով՝ «կոմունիստական գործունեություն և պրոպագանդա» ։ Պետական դատախազը 8-ից 15 տարի ազատազրկում էր պահանջում գրականագետների համար։ Երբ թուրքական թերթերում հայտնվեղ հաղորդագրություն կայանալիք դատական գործընթացի մասին, Ազիզ Նեսինը բուժման նպատակով գտնվում էր Մոսկվայում։ Այդ նորությունը ստանալով, նա տեղեկացրեց դատախազին, որ առողջանալուն պես նա կվերադառնա հայրենիք, որպեսզի կիսի իր ընկերների դժվարությունները։ Բանաստեղծը հույս ուներ, որ արդարության պաշտպանման ընթացքում նրանք կուտակած հմտությունները, կօգնի պաշտպանել Սինդիկատի ղեկավարներին անհիմն մեղադրանքներից։ Մի քանի տարի ընթացող դատական գործընթացի արդյունքում մեղադրյալները արդարացվում են։